Trafiony zatopiony

Nuda i lenistwo są paliwem ludzkiego geniuszu. W upstrzonej korkami drodze ze świąt do domu (gdyby ktoś pytał o pojęcie czasoprzestrzeni...) Zośka stwierdziła, że się nudzi – podczas gdy jej siostry usnęły aż miło. Ustaliliśmy, że gra w zagadki to doskonałe remedium na tę przypadłość.
- To teraz Tata zadaje.
- Dobrze. To jest część ciała i warzywo.
Krótka chwila namysłu i przebłysk pamięci, jak kiedyś Jagienka przypadkiem zasadziła Tacie w ogrodzie:
- Jajko?
Ból, ból. Trafiony zatopiony.

Sezonowa zagwózdka, związana z mieszaniną tradycji na Ziemiach Odzyskanych powoduje, że nasze dzieci dostają prezenty od Dzieciątka (a konkretnie od jednych dziadków), od Gwiazdora (tzn. od drugich dziadków), od Mikołaja (tak jakoś) i od Legendarnej Szkockiej Babci. W sumie dzieciom to jakoś bardzo nie przeszkadza. 

Polityka z głowy

Miałem sen. Mógłbym żartem zagaić, że śnił mi się Martin Luther King częstujący Zygmunta Freuda cygarami na leżance z namalowaną Pamelą Anderson. Ale nie. Przyśnił mi się – i to dopiero był koszmar – bardzo lokalny polityk, który zamówił u mnie czterowiersz na swoją cześć. Jako człowiek praktycznie nie na sprzedaż (ale z naciskiem na praktycznie) rzuciłem zaporową cenę 1600 złotych polskich, wychodząc z założenia, że 400 zł za wers to dobra stawka i nie ma szans, żeby ktoś zaakceptował.
I teraz nadeszło najgorsze – lokalny polityk się zgodził.
Nie wiem, co zrobiłem potem, bo na szczęście w tym momencie Hanka (która ma ogólną tendencję wbijania do naszego łóżka w połowie nocy i przekręcania się o 90 stopni, tworząc z Mamy, Taty i siebie wielkie H z mocno podniesioną poziomą poprzeczką - które to wielkie H łatwo można metaforycznie odnieść do jakości spania w takich warunkach) kopnęła mnie w głowę.
To prawdziwy sen zawierający w sobie lokowanie osób rzeczywistych. Oczywiście odbił rzeczywistość, bo poprzedniego dnia zamówiono u mnie okazjonalny weselny czterowiersz i przypomniałem sobie, jak jakiś europoseł chciał mnie kiedyś zatrudnić do pisania euro-bloga za Euro. Jak dostałem listę na pierwszy próbny wpis z wyszczególnieniem, komu mam dowalić, to szybko pożegnałem się z potencjalną robotą.
Ciekawe, czy bym przyjął wspomnianą ofertę od niewspomnianego polityka...
Dobrze, że córeczka kopnęła Tatę w głowę. Takie rzeczy się przydają. Jakby kopnęła mnie mocniej, to może bym poszedł w politykę.

Tymczasem Zośka zbudowała wesołe miasteczko. Dobrze, lepsze wesołe niż smutne.

Najgenialniejszy tekst wszechczasów

Pisałem właśnie najgenialniejszy tekst wszechczasów. Mądry, dowcipny, lekki, błyskotliwy. Trafiający do wszystkich, skrzący się fajerwerkami formy i błyskotliwością treści. I wtedy przyszła Hanka i wcisnęła drugi klawisz od prawej w pierwszej linijce od dołu na komputerowej klawiaturze.
Dobrze, że już Nobli literackich nie przyznają, bo bym żałował.

Dzieci i twórczość. Bezsprzeczna sprzeczność. 

Symbol szczęścia

Jakiś mocno anonimowy miłośnik hinduizmu i specjalista od indo- europejskiej symboliki religijnej nabazgrał na transformatorze przy ul. Lubańskiej w Zgorzelcu starożytny symbol szczęścia (svastika w sanskrycie- „przynoszący szczęście”). Mama i Tata lustrując dzieło wykonane ciut chwiejną (zapewne ze wzruszenia) ręką zaczęli dyskusję o znaczeniu, wspomnieli o Mieczysławie Karłowiczu i jego upodobaniu do swastyk, o rodzimowiercach, o heraldyce i użyciu swastyk w przedwojennych polskich odznakach wojskowych. O faszystach też nie zapomnieli. A dzieci, jako te skorupki za młodu nasiąkały. I na drugi dzień trąciło.

Była to oczywista prowokacja Zośki, w związku z czym Hanka wyraża dezaprobatę.

Leniwa sobota

Leniwa sobota sprzyja mocno przereklamowanej kreatywności.

Rano był teatr.

Potem były prace ręczne.

Bal jak co dzień.

Hanka mówiła "pingmin", Mama zrobiła obiad, a Tata wierszyk:

„Marzenia trzech sióstr”

Żyły kiedyś trzy siostry pod lasem

(każda z nich przeurocze dziewczątko)

I tak żyły i marzyły też czasem

Każda z nich mieć chciała zwierzątko

A jakie?

Hanka – baranka

Zosia – łosia

a Jagienka – sarenkę

Aż raz przyszedł zawodowy gajowy

I wpadł w urok trzech sióstr niebywały

Gdy już zjadł kaszę z sosem grzybowym

Powiedziały mu, czego chciały

A konkretnie:

Jagienka – sarenkę

Hanka – baranka

zaś Zosia – łosia

Pan gajowy wypił kawę zbożową

Zagryzł Mamy drożdżówką najlepszą

I nieopatrznie dał słowo

Że spełni marzenia dziewcząt

I przyprowadzi:

dla Zosi – łosia

dla Jagienki – sarenkę

a dla Hanki baranka

Minęło długich tygodni z osiem

Deszcz leciutko siąpił od rana

Ktoś zapukał, Tata powiedział: prosię!

W drzwiach gajowy, uśmiech jak banan

Przywiozłem, mówi:

Hance – baranka

Jagience – sarenkę

i Zosi – łosia!

Ma historia, rzecze – dość krótka

Dzięki Wam jestem myśliwym sławnym!

W tym czasie baran zjadł pół ogródka

A łoś zrobił kupę na trawnik

A sarenka nic.

Sarenka dla Jagienki

Łoś dla Zosi

i baranek dla Hanki

Baranka Tata postraszył piłą

Trzy siostry się zarumieniły:

Dawno pana u nas nie było

Nam się już marzenia zmieniły

Mianowicie:

Zosia chce łososia

Hanka obwarzanka

a Jagienka lody

Pan gajowy smutny z domu wyszedł

Ciągnąc stadko trzech zwierząt rogatych

Nie chciał lecza ni z kaszą ni z ryżem

Nie chciał nawet się napić herbaty

A dziewczyny wypiły:

Hanka ze szklanki

Jagienka z wisienką

a Zosia czarną z sokiem