piątek, 30 września 2016

Nabokow

Spacer rodzinny z kotem Ryszardem, zwanym też Pachniącym (imię Pafnucy jest trudne do zapamiętania i wymówienia). Idziemy do Kunowa środkiem drogi powiatowej 2386D - z powodów obiektywnych, praktycznych i dlatego, że możemy, bo mały ruch. Aczkolwiek Jagnie coś nie zgrywa ze światopoglądem i wbijanymi do głowy przez co najmniej pół życia (czyli półtora roku z groszami jak z bicza trzasnął) zasadami bezpieczeństwa ogólnego:
- Hej, Zosia, zejdź na bok i idź nabokiem!
Chodzenie nabokiem uprawnia do stypendium w Ministerstwie Głupich Kroków. Idź nabokiem, Zosiu, byle nie do polityki.

niedziela, 25 września 2016

Bezwzględna inteligencja

Umysł dziecka wędruje po ścieżkach nieznanym dorosłym. W zasadzie głównie po bezdrożach i poboczach. Czasami, pod naciskiem silnej motywacji wraca na szlak:
- Zosiu, pójdziemy do kina, jeśli zdążymy. A zdążymy, jak szybko zjemy zupę.
- Hm, no to zjedzmy w małych miskach. I dużymi łyżkami.
Kiedy już tenże niewielki wagą, ale silnie pofałdowany umysł wróci na szlak, to pędzi jak błyskawica najkrótszą drogą. Jak mawiał mój dziadek: "Moskwa - Woroneż, już nie dogonisz".


To tli się w oczach. Czasami wręcz płonie. 

sobota, 24 września 2016

O-biada nam!

Tata patriarchalnie dzieli i rządzi przy stole, serwując dary ogrodu i spożywczaka na ryneczku. Ziemniaki przysmażone z kurkumą i tymiankiem, leczo z dyni i pomidorową z makaronem. Pełen dumy i w nagłym przypływie savoir vivre'u deklamuje głosem nieomal anielskim:
-Smacznego.
Jagna już czeka z ciętą ripostą:
- Dziękujemy, kup se trąbkę do pierdzenia.
Podniosły nastrój przy stole siada, my też. Nauka nie idzie w las.  


Wspomnienie wakacyjne. Uszami wyobraźni słychać chrzęst kiełbas z Miśni. 

czwartek, 8 września 2016

Obserwacja jawna.

Obserwacja jawna jest, z punktu (nomen omen!) widzenia socjologii, stanem częstokroć zmieniającym rzeczywistość, gdyż osoba obserwowana zmienia się niejednokrotnie pod wpływem osoby obserwującej. Jagienka nie zna się na teorii, ale potrafi się zdziwić jak mało który socjolog:
- Popatrz, co ja widzę!
W tym momencie dopadł mnie dylemat w temacie córki - czy patrzeć, co widzi, czy widzieć jak patrzy. A patrzyła z tchem zapartym jak Piotr po aresztowaniu Jezusa. Można doznać objawienia.


Zdziwienie to pożądany stan naturalny umysłu.

środa, 7 września 2016

Więzy rodzinne.

Analizujemy rodzinnie Reaktywowane Mistrzostwa Polski w Klęciu Jak Szewc:
- Maja, ta co wygrała, fajnie nawiązała na scenie do poprzedników - Mama relacjonuje Tacie, który był w amoku konferansjersko-orgia-nizacyjnym.
- Ale co nawiązała? - Zosia włącza się z naturalną dla dziecka ciekawością i żądaniem konkretu.
- Nawiązała w sensie opowiadała o innych - tłumaczy dzielnie Mama.
- Ale co nawiązała, sznurek?! - Zosia żąda rzetelności przekazu.
- No, cytowała - Mama pożąda słownika synonimów.
- Ale co nawiązała. I gdzie?
Rozmowy rodzinne bywają trudne jak kampanie Aleksandra Macedońskiego. Ale zawsze jest supeł.


Przekaz musi być jasny!

wtorek, 6 września 2016

Gender-Srender

Spostrzeżenie nie musi być błyskotliwe. Nie musi być też pachnące inaczej. Ale może.
- Ty puszczasz bączki Jagienko!
- No puszczam, bo jestem dziewczynką.
Trzylatki niewątpliwie znają różnice między płciami.


Pytanie brzmi: to co puszczają chłopcy?