Psychoanaliza

"Psychoanaliza"

Spałem już w wielu niewygodnych sytuacjach.

Na przykład na budowie gdzieś w północnych Włoszech. Na wale przeciwpowodziowym koło Dublina. Na takim jednym wielkim kamieniu w Himalajach. Albo na stole pod schroniskiem Hoernlihuette w drodze na Matterhorn.

Rany, jak ja się wtedy wyspałem. Na tym stole zwłaszcza. Dużo świeżego powietrza, cisza, spokój, ciepły śpiwór i niebo gwieździste nade mną. To nie kant, tak było.

A we własnym łóżku, szerokim i nie za miękkim się nie wysypiam. Kiedy Jagienka kopie mnie w głowę, metodycznie próbując złamać mi nos (na razie na szczęście udaje się jej tylko złamać mi noc) tęsknię za tym stołem.

Artur B. zwany Blachą, z którym zdobyłem Matterhorna, nie kopał tak jak Jagienka, nie szarpał przez sen za włosy jak Zośka ani nie przytulał się tak ciasno jak Agata.

Tęsknię za Blachą. Czy mam problemy z tożsamością seksualną, panie doktorze? Czy za małe łóżko?

Na ławce też chyba kiedyś spaliśmy

Czy Matterhorn nie przypomina jakiegoś symbolu, panie Freud?

Jazz

"Jazz"

Zośka przy pianinie improwizuje z muzyką i tekstem:

- Potwór między nogami... Potwór obraża chłopców...

Już jej więcej nie poślę na półkolonie do Gminnego Ośrodka Kultury!

Zośka i jej ekumeniczny instrument łączący sztuki muzyczne i plastyczne.

Kantor wymiany czasów

"Kantor wymiany czasów"

Zabawa w szopping jest zabawna do momentu, gdy na stół trzeba rzucić karty. Płatnicze. Póki co wymiana jest mniej lub bardziej barterowa. Zośka za ladą pełną piasku:

- Co pan chciałby?

Tata sięga wyżyn wyobraźni:

- Chleb i mleko.

- Proszę! - trzeba sięgać wyżyn wyobraźni, gdy spożywka jest piaszczysta. Trzeba też uczyć dziecko podstaw handlu:

- Ile płacę?

- 10 groszy.

- To niedrogo córeczko. Musisz wymyślić inną cenę, żeby było bardziej realistycznie.

Drugie podejście, ciut bardziej wymagające:

- Poproszę śledzie i ser żółty. Ile płacę?

- Jedną minutę.

No. Nie dość, że czas to pieniądz, to jeszcze w postaci bardzo mocnej waluty.

Brawo córeczko, masz u mnie pół godziny kieszonkowego.  

Sklep mięso-wędliny w Studniskach Dolnych

Chwilochwalstwo

"Chwilochwalstwo"

Zosia bardzo chce chodzić do kościoła - z powodu różowych bucików od cioci Oli, które, według mamy, nadają się tylko i wyłącznie do kościoła. Prawdopodobnie aby w różowości swojej chwalić Pana stopami.

Mógłbym zrobić z tego alegorię polskiego katolicyzmu z użyciem takich zwrotów jak: "zaściankowość", "brak refleksji" i "na pokaz". Ale tego nie zrobię. Mam wolną chwilę okraszoną świętym spokojem. Mama pojechała z Zośką do kościoła a Jagienka śpi.

Cieszę się tą chwilą, wysławiam ją i modlę się do niej. Chwalmy chwile!

Zośka w stanie uduchowionym. 

Helipopter

"Helipopter"

Kiedy Zosia mówi "helikopter", jest to lekarstwo na melancholię, depresję i niektóre odmiany grzybicy. Ostatnio pod Krakowem widzieliśmy helikopter.

- A ja chcę mieć taki helipopter!

Życzenie konkretne i przezabawne. Takie tematy trzeba rozwijać:

- A po co ci helipopter córeczko?

- Żeby latać - logika dziecka bywa ostra jak chrzan wasabi.

- Ale dokąd?

- Po sushi.

Będziemy mieli bogatą córkę. Albo będzie mieszkać w Tokio i robić w cateringu na telefon. Tak czy siak światowe życie ją czeka.

I tego się trzymamy bez nadziei na emeryturę.