Zołza

 "Zołza"

Zosia to Zołza. Jakby ktoś miał miał wątpliwości, to chętnie wypożyczymy ją na parę dni. Niewiernych Tomaszów zapraszamy gromadnie w dni robocze i łykendy.

Na parę godzin chociaż. Nikt?

Fakt, Zosia ma dobre momenty - to te utrwalane w poniższej namiastce literatury. Był na przykład moment rozmowy o miłości:

- Zosia kocha mamę? - mama ma potrzebę bycia informowaną w kwestiach uczuciowych.

- Nie! - Zosia ma potrzebę negacji wszystkiego a zwłaszcza wszystkich. A szczególnie zwłaszcza wszystkich rodziców.

- Nie? - mama jest prawie autentycznie zdziwiona - A kogo Zosia kocha?

- Zosia kocha tatę!

Normalnie czułbym się wspaniale i w pięćdziesięciu procentach wyróżniony, ale jeszcze przed chwilą zołzowatość brała wysoką i stromą górę nad zośkowatością. Mam potrzebę to wyrazić:

- Ale mi jest trudno kochać taką Zołzę!

Zośka ma dar przekonywania:

- Kochaj Zołzę tato!

 Mam problem i jednocześnie potrzebę.