Starość

"Starość"

Mama w szale samokrytyki spowodowanej nie trafieniem do kosza na śmieci:

- Ale ze mnie niezdara, Zosiu!

Zosia w szale kontr-abnegacji przytakuje wszystkiemu:

- Uhum.

Czasami człowieka ogarnia taka dziwna chęć bezinteresownego dzielenia się bardzo osobistymi refleksjami (to nie dotyczy literatów, my to robimy dla pieniędzy...). Mamę też naszło:

- Idź powiedz tacie, że mama jest niezdara.

Relacja Zosi jest mało dokładna, ale za to bardzo pozytywna:

- Tato, mama jest nie stara.

Wszystko jest zaplanowane, spisek goni spisek, przekaz jest jasny i nie ma czegoś takiego, jak przypadek. Chyba jestem już stary. Mama nie jest.