Homo ludensik

Nauka to klucz do potęgi, zabawa to zabawa. Ale w co się bawić? Jagienka ma propozycję:
- Zosia, pobawimy się w pracę?
No, taką pracę to ja rozumiem!

Maryna już wie, że o taką pracę niełatwo. 

Muzyka czasów minionych

Historia jest krótka, ale rozwojowa – jak Hania. Hania jest głośno. Tata ma inną koncepcję rozwoju:
- Hania, cichutko.
Hania ma ripostę pod ręką:
- Cichutko to ja już byłam.
Głośny aplauz.

Jednakowoż nie za głośny, żeby nie spłoszyć koni.

Insygnia królewskie

Muszę się do czegoś przyznać: lubimy słuchać „Króla Bula”. Jan Kobuszewski w roli głównej śmieszy, tumani, przestrasza. Ale głównie śmieszy. I czasami edukuje, pośrednio, wprowadzając w środowisko słowa i zwroty do wyjaśnienia.
- Tata, co to są insygnia królewskie? - Tata lubi takie pytania, bo wtedy może popisać się wiedzą albo fantazją. Czasami jednym i drugim. Albo męczyć się ze znalezieniem synonimu słowa „insygnia”. Ale jako, że Zosia czeka, Tata przechodzi do konkretu:
- Insygnia królewskie to berło, korona…
W tym momencie wkracza Hania z całą mocą dwu-i-półrocznej charyzmy, naładowana po uszy przekazem medialnym z pewnością siebie godną religijnego przywódcy wykrzykuje uroczo zmiękczając poszczególne wyrazy:

- To jest korona wirusa!

Jakby ktoś miał wątpliwości.

Skorupki za młodu nasiąkają jak te gąbki.

Siatka pełna nicości

Hania z pustą siatką na zakupy w ręku (uwaga, promocja ekologicznego stylu życia: siatką uszytą specjalnie do warzyw i owoców, wielokrotnego użytku!) snuje filozoficzno-lingwistyczne dywagacje:

- Tata, a co tu nie ma?

Język polski w swojej husarskiej alogiczności pozwala na podwójne zaprzeczenie i śmiało można odpowiedzieć:
- Nic!
Ale to nie jest odpowiedź zadowalająca. Tak zaczyna się zabawa:
- Tu nie ma defibrylatora!
Wzrok Hani mówi jedno: „ale śmieszne, Tata, wiesz?”.

Dzieci wiedzą, co jest śmieszne. Hania zamówiła u Jagienki obraz, na którym miał być kibelek i dupki. No, i to jest śmieszne!

O-wady i zalety

Skorupka za młodu nasiąka literaturą:
- Jaką bajkę ci przeczytać Haniu? - Tata jest w nastroju sportowym, oczekującym wyzwań, świadom, że może go czekać duża ilość powtórzeń.
- O Stefku, co burczy muchy!
Zawsze czułem, że coś mnie w dzieciństwie ominęło. Much nigdy nie burczałem!

Wiecznie żywy

Program 3 Polskiego Radia gra w naszym domu, coraz bardziej w tle, ale jednak gra. W Salonie Politycznym prowadząca zwraca się do gościa:

- Panie marszałku…
Zosia wyłapuje dwa słowa:
- Panie marszałku? To on jeszcze żyje?
Wychowanie patriotyczne przynosi efekty. Na pozaszkolnych zajęciach z dziećmi (w kontekście cisowego łuku) pytam o najsłynniejszego łucznika w historii.
- Piłsudski?
Pytam też o najbardziej znaną kolędę na świecie:
- „Maszerują strzelcy”?
Listopad na długo pozostaje w świadomości. Jeszcze jedno pytanie kołacze się w przestrzeni:
- A co pił ten Sudski?

Stół z porozlewanymi napojami

Toż to sok! Zdrowy, domowy, rozcieńczony wodą i tradycyjnym przypadkiem rozlany przez Hanię po stole. Należy podjąć czynności czyszczące – Hania już wie, że najlepsza jest w tym Mama:
- Mama, chyba trzeba ścierać tę podłogę na stole.
A trzeba wszystkim wiedzieć, że u nas stół jest tak czysty, że można z niego jeść.

Mama, Hania i Tata. Autoportret rodzinny autorstwa Hani.